Twee banen
We ontmoeten Tamàs en Anna in het mooie Deventer. Niet toevallig, want dit is ook de stad waar hun nieuwe leven begon. Tamàs vertelt: “Hier in Deventer liep ik op een zaterdag, tijdens een speciale Banendag, binnen bij Logistic Force omdat ik een advertentie had gezien voor de vacature van betonmixerchauffeur. Ik had een fijn gesprek met Eelco Koster, bemiddelingscoördinator en daarna is het snel gegaan. Inmiddels ben ik al enige tijd werkzaam als betonmixerchauffeur.” Als we vragen naar zijn voormalige situatie in Hongarije vertelt Tamàs dat hij twee banen had en nog niet voldoende verdiende om zijn gezin te onderhouden. “Het waren moeilijke tijden en we konden ons hoofd niet boven water houden. Ik werk graag en hard, maar ik verdiende gewoon niet genoeg. Ik hoorde dat er in Nederland voldoende werkgelegenheid is en dat de arbeidsomstandigheden hier goed zijn. Na lang overleg met Anna, heb ik de gok gewaagd en ben ik naar Nederland vertrokken.”
Kiezen tussen baan en gezin
Er breekt een lastige tijd aan voor het gezin. Vader werkt in Nederland, moeder blijft met twee kinderen in Hongarije. Het gemis is groot. Tot overmaat van ramp wordt Anna gekort op diverse regelingen en subsidies. De reden? Haar man werkt in het buitenland en dan mag je hier geen aanspraak meer op maken in Hongarije. In plaats van dat ze het makkelijker krijgen, wordt het steeds moeilijker. “Ik wist niet wat ik moest doen. Ik was alleen en voelde me radeloos”, vertelt Anna. Tamàs vult haar aan: “Eigenlijk moest ik kiezen tussen mijn baan in Nederland en mijn gezin. Toch koos ik voor beiden.” Tamàs haalde zijn vrouw en kinderen deze kant op. “Niet makkelijk, maar wel de beste keuze.”
Nederlands lijkt op Duitse taal
Inmiddels zijn ze een paar jaar verder en hebben ze beiden een fijne baan gevonden via Logistic Force. Hij werkt overdag en zij werkt ’s nachts, zodat er altijd iemand thuis is voor de kinderen. Zowel Michelle als Eelco van de vestiging in Deventer hebben hun uiterste best gedaan om passende banen voor hen te vinden. “Hard werken is één ding, maar ‘Jouw Betere Baan’ vinden – zoals we dat bij Logistic Force noemen – is toch lastig als er bijvoorbeeld een taalbarrière is. Gelukkig hebben Tamàs en Anna zich de Nederlandse taal direct eigen gemaakt. Heel knap hoe snel ze dat onder de knie hadden”, vertelt Eelco.
Tamàs wuift het compliment een beetje weg: “We hebben het geleerd via de Duitse taal, die lijkt aardig op het Nederlands. Dat hoort erbij als je in een ander land gaat wonen. Dan moet je de taal en de gewoontes overnemen.” Als we vragen naar hun huidige werk, beginnen ze te stralen. “Ik heb helemaal mijn draai gevonden als betonmixerchauffeur. Ik heb laatst zelfs via Logistic Force een slipcursus gedaan met zo’n betonmixer. Echt geweldig! En nu ben ik binnen het bedrijf aan het kijken wat ik nog meer zou kunnen en willen doen. Als je wilt is er namelijk altijd werk”, zegt Tamàs. “En ik ben begonnen als medewerker in een loods en ik help bij het laden en lossen van vrachtwagens. Inmiddels werk ik ook op kantoor. Ik doe wat eenvoudige administratieve taken, neem de telefoon aan en stuur berichten naar collega’s. Leuk om dat werk erbij te doen. Zo kan ik mooi wat extra uren maken”, lacht Anna.
Ontzorgen
Logistic Force heeft in het gehele traject veel voor Tamàs en Anna betekend, daar zijn ze heel stellig over. “Het is niet alleen het vinden van een passende baan, het persoonlijke contact en de fijne werkwijze, het gaat veel verder. Ze hebben ons echt ontzorgd.” Als we vragen naar een voorbeeld, komt Tamàs met een recente situatie op de proppen. “Onze auto was kapot en hij moest naar de garage. Dat zorgde gelijk voor een vervoersprobleem natuurlijk. Logistic Force heeft toen voor de eerste paar dagen een leenauto geregeld, zodat wij de tijd hadden om een andere oplossing te vinden.” Maar Anna weet zich ook nog een andere situatie te herinneren. “Ze hebben ons ook geholpen in het traject met Schuldhulpverlening. Contacten leggen, een telefoontje plegen, navraag doen. Alles om ons te helpen. Gelukkig ligt die periode nu achter ons, maar ik ben dat zeker niet vergeten.”
Toekomstplannen
Op de vraag wat de toekomst hen gaat brengen, is het even stil. “We kijken niet te ver vooruit. Dat hebben we afgeleerd. We nemen het zoals het komt en we zijn tevreden met ons leven nu”, zegt Tamàs. “De kinderen ontwikkelen zich hier goed. Ze gaan naar school, hebben een bijbaantje. We zijn gelukkig, wat wil een moeder nog meer?”, weet Anna. Ze zijn duidelijk dankbaar voor de kansen die ze gekregen hebben. Maar als we nog even doorvragen, vertelt Anna over haar hobby. Ze verzamelt en kweekt bijzondere kamerplanten. Exotische soorten, die je niet makkelijk tegenkomt. Ze weet er veel van en begint vol passie over deze droom te praten. “Daar zou ik nog wel iets meer mee willen doen. Misschien een bedrijf starten, naast mijn uitzendbaan. Het zou een leuk extraatje op kunnen leveren.” Maar ook Tamàs weet stiekem wel wat zijn dromen zijn voor de toekomst. “Ik wil me binnen het bedrijf waar ik nu werk nog verder ontwikkelen. Eigenlijk wil ik zo’n beetje alle functies kunnen vervullen die er binnen het bedrijf zijn. Dat maakt dat ik kan inspringen waar nodig en ik zo af en toe meer uren kan maken.”
